رفاه اجتماعی پاسخی مستقیم به نیازهای انسان است. در واقع خدمات رفاهی بیشتر به نیازها
می پردازد تا خواست ها، نیازهای جسمانی (بهداشت و درمان و تغذیه و ورزش و …) نیازهای روانی و اجتماعی و اقتصادی گروههای اجتماعی خاص مانند زنان سرپست خانوار، معلولان، سالمندان و … که علیرغم داشتن غذا و لباس و سرپناه در سلامت اجتماعی خود دارای ضعف هستند و نیاز به حمایت های مددکاری دارند، کارکنان کم درآمدی که به دنبال شأن و منزلت اجتماعی از هیچ کوششی فروگذار نیستند و خود را به اشتباه در ورطه ای از قرض و وام های سازمانی و بانکی انداخته اند، نیز به راهبردهای توانمندسازی مددکاری نیازمند هستند، قربانیان حوادث غیرمترقبه و بحران ها مانند سیل، آتش سوزی و زلزله و اخراج سرپرست مالی خانواده، رکود یا تورم اقتصادی و … نیز به خدمات رفاه اجتماعی باید دسترسی داشته باشند.
رفاه اجتماعی ابعاد مختلفی دارد و تنها شامل ابعاد اقتصادی نمی شود، بُعد زیستی و بُعد اجتماعی و بُعد اقتصادی توأما با هماهنگی باید با یکدیگر در سلامت اجتماعی و اقتصادی کارکنان سازمان همکاری داشته باشند، مددکاری اجتماعی در سازمان ها به مدیر سازمان کمک می کند تا مشکلات کارکنان خود را شناسایی کند و به توانایی آنها پی ببرد و با بهره گیری از بازوی علمی و هنر مددکاران اجتماعی و با استفاده از منابع و امکانات مالی و غیرمالی سازمان به حل مشکلات کارکنان دست بپردازند و زمینه را برای بهزیستی سالم آنها فراهم کند.
وظایف کلی مددکاران اجتماعی در سازمان ها
مددکاری اجتماعی در سازمان ها دو هدف تخصصی دارد:
اول انجام تحقیق به منظور افزایش دانش و درک ما از رفتار کاری انسان
دوم پیاده کردن آن دانش برای بهبود رفتار کاری و محیط کار کارکنان و افزایش بهره وری
- حفظ نیروی انسانی کارآمد از وظایف حرفه مددکاری اجتماعی است
- پایش آسیبهای اجتماعی محیط کار
- توجه ویژه به خانواده ها و کارکنان مناطق عملیاتی مانند فرستنده ها
- انتقال بازخورد مناسبی از نگرش کارکنان، چالشها و نقایص تحدیدکننده منابع انسانی را به مدیران
گرچه اگر همگی گزارشات مددکاری اجتماعی در سازمان ها، فقط منتج به راه حل مالی موقت بیانجامد، هم سازمان و هم کارمند دچار مشکلات می شوند، اما مطمئناً مددکاری اجتماعی با مشارکت فکری با بخشهای دیگر سازمان و هم فکری ها و آگاهی از خدمات غیرمالیِ سازمان می تواند به ارائه راه حلهای غیرمالی نیز برسد، مددکاری اجتماعی با ایجاد شرایطی در سازمان که به بهبود روابط انسانی، تقویت انگیزش در کارمندان، بهبود گردش کار، بروز خلاقیت و نوآوری، افزایش احساس تعلق سازمانی می انجامد، یکی از بزرگترین منابع درآمد زایی مفید برای سازمان است نه اینکه هزینه آور باشد در واقع حذف کمک های مددکاری اجتماعی در محیط کار باعث صرفه جویی نمی شود و این بزرگترین اشتباهی است که ممکن است به دلیل عدم اطلاع کافی از فرایند مددکاری اجتماعی در محیط کار ایجاد شود، امروزه نگرش مُدرن رفاه اجتماعی به سمت توسعه انسانی است که با اهمیت ترین بخش هر سازمان را نیز منابع انسانی آن تشکیل می دهد لذا تمرکز اقدامات رفاهی بر ارتقاء مهارتها و استعدادهای هر کارمند با فعالیت مددکار اجتماعی امکان پذیر است، در هر سازمان بسیاری از کارکنان خوشبختانه می توانند با مشکلات زندگی از طریقی کنار بیایند اما تعدادی نیز هستند که چنین توانایی را ندارند، این تعداد از کارکنان اگر نتوانند به امکانات مددکاری و خدمات اجتماعیِ رفاهیِ سازمان دسترسی پیدا کنند در طولانی مدت دچار اُفت عمکرد می شوند و نهایتاً به ضرر معنوی و اقتصادی سازمان می انجامد.
از زمانهای قدیم اهمیت حضور مددکاری اجتماعی و خدمات اجتماعی در ارگانها و کارخانه ها شناخته شده است بطور مثال، در سال ۱۳۴۵ کارخانه اَرج و روغن نباتی شاه پسند با استخدام ۲ نفر مددکار اجتماعی و سپس در سال ۱۳۴۶ کارخانه جیپ و ایران ناسیونال و ذوب آهن اصفهان به ارائه خدمات مددکاری اجتماعی به کارگران خود اهمیت داده اند، هم اکنون نیز بسیاری از سازمان های دولتی و غیردولتی نیز شغلی به نام مددکار اجتماعی دارند که به تعدادی از آن ها در جدول زیر خلاصه وار اشاره می گردد :
جهت دریافت متن کامل این مطلب و نیز جدول شرح خدمات مددکاری اجتماعی در سازمانهای مختلف اینجا کلیک کنید.
تهیه و گردآوری: معصومه کمال الدینی؛ مددکار اجتماعی
پایگاه اطلاع رسانی مددکاران اجتماعی ایران
